حسینیه جماران پلمپ نشده است

خبر پلمپ حسینیه جماران از سوی حجت الاسلام والمسلمین سیدحسن خمینی که یکی از سایت های اصولگرا آن را منتشر کرد، تکذیب شد. به گزارش پارلمان نیوز یک فرد مطلع در این رابطه گفت:"حسینیه جماران هم اکنون باز بوده و برای "زیارت مردم " هیچ مشکلی وجود ندارد." حسینیه جماران که در پی حوادث شب عاشورا و خسارات های وارده تعطیل شده بود، پس از تعویض شیشه های شکسته و ترمیم خسارت ها، 20 دی ماه  بازگشایی شد.

بیانیه آیت‌الله مکارم شیرازی در محکومیت هتک حرمت به عاشورای حسینی

آیت‌الله مکارم شیرازی با صدور بیانیه‌ای به مناسبت حوادث عاشورای تهران تاکید کرد: «تمام جناح‌های سیاسی معتقد به نظام اسلامی این ساختار شکنی و هتک احترام را تقبیح و محکوم کنند».

به گزارش گروه سیاسی آفتاب، متن این بیانیه بدین شرح است:

روز عاشورا در حالی که مردم کشور ما از کوچک و بزرگ، مرد و زن در آتش عشق حسینی می‌سوختند و ناله‌های عاشقانه سر می‌دادند و در هر کوی و برزن به سوگ نشسته بودند و با نظم و خلوص نیت مشغول عزاداری و نوحه سرائی بودند، گروهی از مغرضان به بعضی از خیابان‌های تهران ریختند و قداست مراسم حسینی را که عامل وحدت صفوف همه ملت است شکستند، نخست به شعارهای سیاسی ساختار شکن پرداختند و سپس اقدام به تخریب اموال مردم و آتش زدن آنها نمودند.

ما بارها گفته‌ایم غیر از جناح‌های سیاسی وفادار به نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی گروهی خرابکار و مزدور بیگانه در میان صفوف مردم رخنه کرده‌اند که هدف آنها فقط ویران کردن کشور و تجزیه آن و سپردن به دست بیگانگان است که قطعاً با هوشیاری وفاداران به اسلام و نظام هرگز به اهداف شوم خود نخواهند رسید.

اطلاعات موثق و دقیقی به ما رسیده که آنها، جدایی حکومت را از اسلام تبلیغ می‌کنند و حتی بعضاً نسبت به مقام شامخ سالار شهیدان و عزادارانش اهانت کرده‌اند.

انتظار ما این است که اولاً: تمام جناح‌های سیاسی معتقد به نظام اسلامی این ساختار شکنی و هتک احترام را تقبیح و محکوم کنند.

ثانیاً: بیش از این بر طبل اختلاف نکوبند، زیرا: دشمن در کمین نشسته و سلاح خود را تیز کرده و پیوسته تهدید می‌کند و هر درگیری رخ دهد فریاد شادی سر می‌دهند، آیا عقل اجازه می‌دهد دشمن را شاد کنیم؟

من معتقدم اختلافات کنونی راه حل مسالمت آمیز و عاقلانه دارد که باعث عظمت و قدرت بیشتر کشور ماست. چرا به آن نمی‌اندیشند؟

از دولتمردان نیز انتظار داریم در برنامه‌های خود بیشتر دقت کنند و بهانه به دست مخالفان نظام در داخل و خارج ندهند. خداوند همه را به راه راست هدایت فرماید.

برونرفت از بحران  یا ادامه کشمکش های سیاسی

در ماههای اخیر بر خلاف روزهای نخست انتخابات مردم خارج از مسایل سیاسی کشور بوده و چشم به تحرکات سیاسی جناح های مختلف دوخته و جناح های سیاسی نیز همگی به پایمال کردن حقوق دیگری مشغول بودند ، که تمامی این تحرکات نسنجیده که متاسفانه به نزاع های مردمی کشیده شد ، ترکش های هتک حرمت کاندیداتورهای انتخاباتی به یکدیگر و حتی به خارج از چهارچوب انتخاباتی در مناظرات تلوزیونی و یا به معنایی بهتر در منازعات تلویزیونی بود . آیا با لشکر کشی و محکوم کردن جناح دیگر می توان اتفاقات و وقایع اخیر را مدیریت کرد و از این بحران حاصل شده بدلیل عدم کنترل صحیح جناحهای سیاسی که تنها مردم را مورد  بی مهری های خود قرار داده اند خارج شد؟  آیا پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری چنان شیرین بود که برای آن تمام اندوخته 30 ساله (حتی میتوان اندوخته 45 سال تلاش ملت ایران برای آزادی از سال 42 تا 88) را در چند شب پایمال نمود ، آیا این نشانه های قدرت طلبی جناح های سیاسی به جای تعامل در جهت پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی نیست ، چرا نباید به اشتباهات گذشته بازگشت و آنها را در جهت تامین خواسته های مردم اصلاح نمود ، چرا اکنون که به نزاعهای خیابانی رسیده ایم باید شاهد لشکر کشی های مردمی شویم . آیا نمی توان برای برونرفت از این بحران با دعوت از گروههای سیاسی نه با کینه بلکه به قصد تعامل و همدلی مناظراتی ترتیب داد که از تمام اقشار سیاسی کشور جهت آرام کردن فضای سیاسی بهره برده باشیم ، آیا مردم در انتخابات با وجود ساختار شکنی های گسترده 3 کاندیدا در مناظرات تلوزیونی شعور سیاسی خود را به نحو احسن نشان نداده اند ؟! چرا مردم را خارج از دایره سیاسی خود کرده و هنگامی از آنان بهره میبریم که به تصمیم نهایی نیاز داریم ، آیا دولت نباید از تنش های سیاسی کشور با توجه به رهنمودهای پیاپی مقام معظم رهبری می کاست و یا با لج بازی ها و کج خلقی های جناحی بر روند بحران می افزود . لشکر کشی های اخیر هزینه سنگینی بر دوش مردم می گذارد .

مناظرات سیاسی و مدنی تلوزیونی را با منازعات سیاسی تلوزیونی اشتباه گرفتیم

برای خروج از بحران آن را ادامه ندهیم

بهروز جلفایی چهارشنبه - نهم دیماه هشتاد و هشت

حوادث روز عاشورای تهران، بسیار «توجه برانگیز» بود. رسانه های مخالف انقلاب اسلامی و در رأس آن ها رسانه های صهیونیستی، آمریکایی و انگلیسی، «آشوب های محدود» را در حد «انقلاب مهارناپذیر» بالا بردند و وانمود کردند که: «درگیری ها رو به گسترش اند و نظام جمهوری اسلامی قدرت کنترل اوضاع را از دست داده است.»

آشوب توجه برانگیز روز عاشورا، تعجب بسیاری را هم برانگیخت چرا که هر ناظر سیاسی و غیرسیاسی می داند که در دنیا نظامی به اقتدار و عمق نظام جمهوری اسلامی وجود ندارد با این وجود تداوم آشوب های عده ای کم که قطعاً هیچ جایگاهی در میان مردم ندارند، بسیار تعجب برانگیز بود.

اما برای تحلیل آنچه در روز عاشورا اتفاق افتاد توجه به چند نکته ضرورت دارد:
1- کسانی که روز گذشته در تهران، در مساجد، حسینیه ها، تکایا و محلات تهران به عزاداری برای سید و سالار آزادگان و شهیدان عزاداری کردند از حدود 8 میلیون نفر - یعنی به اندازه جمعیت تهران- فراتر می رفت و این البته اختصاص به شیعیان هم نداشت. جمعیت های عزادار که در دسته های کوچک و بزرگ و بصورت مجزا از ساعات اولیه بامداد تا حدود ساعت 3 بعدازظهر به عزاداری مشغول بودند در کنار عزاداری برای شهدای کربلا، به حضرت امام خمینی و حضرت آیت الله خامنه ای هم- بعنوان تداوم بخش هدف حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام در عصر ما- ادای احترام کرده و برپاسداری از اهداف انقلاب و نظام اسلامی پای فشردند.

در این بین جمعیت چند هزار نفره ضدانقلاب در تهران که خیابان انقلاب را خالی از حضور مردم دیدند و برای ساعاتی جولان دادند در مقایسه با 8 میلیون جمعیت وفادار و عمیقاً انقلابی، محلی از اعراب ندارند و چیزی به حساب نمی آیند ولی این چند هزار نفر در رسانه های الکترونیکی و ماهواره ای چنان تکثیر شدند که گویی واقعیت روز عاشورای تهران این است نه آن 8 میلیون عزادار حسین بن علی علیه السلام و وفادار به نظام اسلامی. دیروز و پریروز دشمن برای واقع نمایی این «دروغ بزرگ» به موفقیت های رسانه ای دست یافت، برای این موضوع باید فکری کرد.

2- در ماجرای روز عاشورا، نوعی سازماندهی و تقسیم کار به چشم می خورد برای اینکه سازمان داشتن آشوب روز عاشورا مشخص باشد راه زیادی نباید رفت. نگاهی به سایت «بی بی سی پرشین» به ما کمک می کند. در واقع این سایت اولین جرقه را زده و در دقایق اولیه از «موجی رو به افزایش» خبر داده است. روز عاشورا ابتدا تجمعاتی کوچک در چند نقطه خیابان انقلاب واقع گردیده، سپس این لکه های کوچک کمی بزرگتر شده اند و پس از حدود یک ساعت بهم پیوسته اند؛ بعد از مواجه شدن با دسته های عزادار بار دیگر تجزیه شده اند به لکه های نسبتاً بزرگ و بعد لکه های کوچک و بعد محو شدن. ماجرای روز یکشنبه- عاشورا- طبعاً باید آن دسته از افراد و احیاناً بعضی از مسئولان که در مورد «هدایت خارجی» ماجرا تردید داشتند و یا «برنامه ریزی» برای آشوب ها را ثقیل می دانستند ، متقاعد و مطمئن کرده باشد که با یک برنامه خارجی مواجه اند. اما البته این ماموریتی است که به آدم های نشان شده داخلی واگذار شده و بطور نیابتی اجرا می کنند. دقت بفرمایید که هتک قرآن کریم و اسماء مقدسه معصومین - علیهم السلام - که در آشوب یکشنبه به دفعات اتفاق افتاد، کینه ای عمیق که جز در سینه عناصر رژیم صهیونیستی و آمریکا یافت نمی شود را برملا می کند.

3- برخی از روی ترحم و یا تحلیل های نادرست می گویند «کار از دست امثال موسوی خارج شده است ببینید اینکه دیگر انتخابات و حتی نظام نیست، هتک عاشورا و پرچمدار آن حضرت ابی عبدا... الحسین علیه السلام است!» ماجرای روز عاشورای تهران و نوع مواجهه سران فتنه با این حادثه، آب سردی بر روی این تحلیل ترحم برانگیز ریخت. واقعیت این است که امثال موسوی به انتخاب خود به میدان نیامده اند تا حالا اجازه داشته باشند حساب خود را بطور واقعی جدا کنند

- ممکن است حتی حرفی هم برای رد گم کردن بزنند- ولی حضور نزدیکان سران فتنه در مرکز آشوب های روز یکشنبه نشان داد که قصه حتی برخوردن در صف منافقین و... هم نیست. وقتی کانون تصمیم گیری در خارج باشد، فعالان داخلی بنا به نقشی که برایشان در نظر گرفته شده، ظاهر می شوند. خوب با این وصف، ترحم بر سران فتنه و به تاخیر انداختن مجازات آنان و عدم مواجهه صریح نظام با آنان با هیچ تحلیلی منطقی نیست . این روزها از بعضی مقامات مسئول! شنیده می شود که: «آقایان موسوی، کروبی و... اساساً دنبال دستگیر شدن هستند و از اینکه دستگیر نمی شوند ناراحتند!» این تحلیل قابل تامل متاسفانه منشاء عدم تصمیم و یا تصمیم غلط شده است و فرصت های زیادی را هدر داده و تیغ ضدانقلاب را ظاهرا تیزتر کرده است. یکی از آثار حادثه تلخ روز یکشنبه باید تجدیدنظر جدی در این تحلیل های نادرست باشد.

4- رسانه های انگلیسی و... از لحظات اولیه شروع ماجرا اصرار داشتند که آشوب روز یکشنبه را «حرکت آرام» لقب دهند و از سوی دیگر تعداد شرکت کنندگان در آشوب را «زیاد و روبه افزایش» معرفی نمایند. این از یک سو دو دروغ بزرگ بود چرا که آشوب روز عاشورا نه آرام بود و نه شرکت کنندگان زیاد و رو به افزایش بودند. از سوی دیگر این موضوع نگرانی شدید آنان را از واکنش نظام برملا کرد. آنان نگران بودند که نظام با اقتدار برخورد کند چرا که می دانستند آشوب طلبان بزدل تر از آن هستند که یارای مواجهه با نیروهای نظام و مردم عزادار را داشته باشند و نیز نگران تر از آن هستند که بدون امید به پمپاژ نیروهای جدید به آشوب ادامه دهند. از این رو بی بی سی در یک کلاهبرداری آشکار خبری، دو دروغ را به آشوب طلبان-مزدوران- حقنه کرده اند؛ 1- اتفاقی نمی افتد 2- جمعیت های بیشتری به آنان می پیوندند. به نظر این قلم نحوه مواجهه با این جریان معدود و مزدور را باید از همین زاویه مشخص کرد.