برونرفت از بحران  یا ادامه کشمکش های سیاسی

در ماههای اخیر بر خلاف روزهای نخست انتخابات مردم خارج از مسایل سیاسی کشور بوده و چشم به تحرکات سیاسی جناح های مختلف دوخته و جناح های سیاسی نیز همگی به پایمال کردن حقوق دیگری مشغول بودند ، که تمامی این تحرکات نسنجیده که متاسفانه به نزاع های مردمی کشیده شد ، ترکش های هتک حرمت کاندیداتورهای انتخاباتی به یکدیگر و حتی به خارج از چهارچوب انتخاباتی در مناظرات تلوزیونی و یا به معنایی بهتر در منازعات تلویزیونی بود . آیا با لشکر کشی و محکوم کردن جناح دیگر می توان اتفاقات و وقایع اخیر را مدیریت کرد و از این بحران حاصل شده بدلیل عدم کنترل صحیح جناحهای سیاسی که تنها مردم را مورد  بی مهری های خود قرار داده اند خارج شد؟  آیا پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری چنان شیرین بود که برای آن تمام اندوخته 30 ساله (حتی میتوان اندوخته 45 سال تلاش ملت ایران برای آزادی از سال 42 تا 88) را در چند شب پایمال نمود ، آیا این نشانه های قدرت طلبی جناح های سیاسی به جای تعامل در جهت پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی نیست ، چرا نباید به اشتباهات گذشته بازگشت و آنها را در جهت تامین خواسته های مردم اصلاح نمود ، چرا اکنون که به نزاعهای خیابانی رسیده ایم باید شاهد لشکر کشی های مردمی شویم . آیا نمی توان برای برونرفت از این بحران با دعوت از گروههای سیاسی نه با کینه بلکه به قصد تعامل و همدلی مناظراتی ترتیب داد که از تمام اقشار سیاسی کشور جهت آرام کردن فضای سیاسی بهره برده باشیم ، آیا مردم در انتخابات با وجود ساختار شکنی های گسترده 3 کاندیدا در مناظرات تلوزیونی شعور سیاسی خود را به نحو احسن نشان نداده اند ؟! چرا مردم را خارج از دایره سیاسی خود کرده و هنگامی از آنان بهره میبریم که به تصمیم نهایی نیاز داریم ، آیا دولت نباید از تنش های سیاسی کشور با توجه به رهنمودهای پیاپی مقام معظم رهبری می کاست و یا با لج بازی ها و کج خلقی های جناحی بر روند بحران می افزود . لشکر کشی های اخیر هزینه سنگینی بر دوش مردم می گذارد .

مناظرات سیاسی و مدنی تلوزیونی را با منازعات سیاسی تلوزیونی اشتباه گرفتیم

برای خروج از بحران آن را ادامه ندهیم

بهروز جلفایی چهارشنبه - نهم دیماه هشتاد و هشت