حاضرم با رئیسجمهور مناظره کنم
به عنوان سخنگوی مجمع روحانیون مجلس در تمامی دیدارهایی که با پنج تن از علما و مراجع بزرگ قم داشتم، نسبت به رواج بیبندوباری در امر حجاب و بی‌توجهی به طرح عفاف و حجاب در جامعه صحبت کرده و دغدغههای را با انها در میان گذاشتم. دغدغههایی که با مواضع این مراجع همخوان بود و با موضع اخیر رئیس دولت، ناهمخوان!
نباید فراموش کنیم که طرح «عفاف و حجاب» مصوبهای از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی است که مقام معظم رهبری از آن حمایت کرده و دستور اکید به اجرای آن داده‌اند. طرحی که تمامی علما و مراجع نیز خواستار اجرای آن هستند و نمایندگان مجلس هم علاوه بر تاکید بر اجرای آن در قالب نامهای به رئیسجمهور هم اجرای موکد آن را خواستار شدند.خطیبان نماز جمعه هم در سراسر کشور بر این موضوع تاکید کردند و از مسئولان امر خواستند که این طرح مهم را به منصه اجرا بگذارند. نه تنها این مجموعه از مسئولان کشور که خود مردم نیز خواستار اجرای این قانون هستند. همان مردمی که به اقای احمدینژاد رای دادند و در مقابل جریان فاته ایستادگی کرده و حماسه 9 دی را افریدند در راهپیماییها و تظاهراتشان بعد از برگزاری مناسک عبادی نمازجمعه خواستار اجرای طرح «عفاف و حجاب» شدند. چطور رئیس جمهور بعد از این همه تاکید یکباره میگویند که این طرح بیفایده است و یک مزاحمت ناموسی است؟ چرا ایشان سنجیده سخن نمیگویند و با مواضع نسنجیدهشان چراغ سبز نشان میدهند به همان بیحجابهایی که با کشف حجابشان در مجامع عمومی، دستبند سبز به دست میبندند و در خیابانها خود نمایی می‌کنند؟
این سخنان از ایشان پذیرفته نیست و بیان آن از ناحیه ایشان به شدت غلط است. ما که خواهان اجرای طرح «عفاف و حجاب» هستیم، نمیگوییم که مجریان خدای ناکرده بروند و در مقام اجرای این قانون هتک حیثیت کنند! ما میگوییم که بر اساس موازین دینی و اسلامیمان، دولت باید به اجرای این قانون پرداخته و امر به معروف و نهی از منکر را در کشور نهادینه کند. البته ما هم تاکید داریم که اجرای این قانون باید با تکیه بر ابزارهای صحیح و در قالبهای فرهنگی باشد. اعلام مالفت با این قانون به منزله اعلام مخالفت با موازین دینیای همچون امر به معروف و نهی از منکر است که نارضایتی نمایندگان روحانی مجلس و علما و مراجع را به دنبال داشته است. این درخالی است که علما در تمامی دیدارهایشان با نمایندگان روحانی موکدا خواستار اجرای طرح عفاف و حجاب شدهاند. از نگاه علما این وظیفه روحانیت است که در مقابل هرآنچه که خلاف دین است، ایستادگی کند.
ما در عین حفظ وحدت و انسجام خود با دولت، باید لزوم حفظ سلامت روانی و معنوی جامعه را نیز به آو متذکر شویم تا جامعهای متناسب با آنچه که خدا و پیامبر از ما خواستهاند ترتیب دهیم. قطعا برای اجرای طرح عفاف و حجاب باید کار فرهنگی کرد که البته در متن این قانون نیز به این اصول فرهنگی اشاره شده است. تاکیداتی نظیر اینکه در مراکز دولتی، درمانی و رسانهای چگونه به اجرای این قانون پرداخته شود در درون آن دیده شده و جای هیچ گلایه از نقص آن نیست. اگر دولت نمیتواند این قانون را ابتدا درون خود اجرای کند و دستگاههای دولتی را ملزم به اجرای آن نماید جای بسی تعجب است. اگر دولت نمیتواند تشکیلات حکومتی را پاکسازی کند پس برای اجرای این قانون چه میخواهد بکند؟ پی تکلیف اجرای فرمان الهی امر به معروف و نهی از منکر چه می‌شود؟ ممکن است در قالب اجرای این قانون برخوردهای بدی صورت گرفته باشد اما این بهانه نباید به عدم اجرای این قانون بیانجامد و اصل امر به معروف و نهی از منکر نادیده گرفته شده و زیر سوال برود.
از آنجا که نگاه رئیس جمهور نسبت به موضوع لزوم رعایت عفاف و حجاب در جامعه واقعبینانه نیست و ایشان به غلط در جایگاه یک کارشناس دینی نشسته و در حالی که اسلام شناس نیستند مواضع دینی اتخاذ می‌کنند، بنده از همینجا اعلام میکنم که آماده مناظره با ایشان هستم. اگر همه ما خفه شویم و سکوت کنیم نتیجه کار چه می‌شود؟ جز اینکه عدهای در ساحل دریاها برهنه خواهند شد و در دانشگاهها یزن و برقص راه خواهند انداخت؟ آنوقت پاسخ آقای احمدینژاد به این بی بند و باریها چه خواهد بود و چگونه میخواهد بساط آن را جمع کند؟
*رئیس مجمع روحانیون مجلس
