به عنوان سخنگوی مجمع روحانیون مجلس در تمامی دیدارهایی که با پنج تن از علما و  مراجع بزرگ قم داشتم، نسبت به رواج بی‎بندوباری در امر حجاب و بی‎توجهی به طرح عفاف و حجاب در جامعه صحبت کرده و دغدغه‎های را با انها در میان گذاشتم. دغدغه‎هایی که با مواضع این مراجع همخوان بود و با موضع اخیر رئیس دولت، نا‌هم‎خوان! 

نباید فراموش کنیم که طرح «عفاف و حجاب» مصوبه‎ای از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی است که مقام معظم رهبری از آن حمایت کرده و دستور اکید به اجرای آن داده‌اند. طرحی که تمامی علما و مراجع نیز خواستار اجرای آن هستند و نمایندگان مجلس هم علاوه بر تاکید بر اجرای آن در قالب نامه‎ای به رئیس‎جمهور هم اجرای موکد آن را خواستار شدند.خطیبان نماز جمعه هم در سراسر کشور بر این موضوع تاکید کردند و از مسئولان امر خواستند که این طرح مهم را به منصه اجرا بگذارند. نه تنها این مجموعه از مسئولان کشور که خود مردم نیز خواستار اجرای این قانون هستند. همان مردمی که به اقای احمدی‏نژاد رای دادند و در مقابل جریان فاته ایستادگی کرده و حماسه 9 دی را افریدند در راهپیمایی‏ها و تظاهراتشان بعد از برگزاری مناسک عبادی نمازجمعه خواستار اجرای طرح «عفاف و حجاب» شدند. چطور رئیس جمهور بعد از این همه تاکید یکباره می‏گویند که این طرح بی‎فایده است و یک مزاحمت ناموسی است؟ چرا ایشان سنجیده سخن نمی‏گویند و با مواضع نسنجیده‏شان چراغ سبز نشان می‏دهند به همان بی‎حجاب‎هایی که با کشف حجابشان در مجامع عمومی، دستبند سبز به دست می‏بندند و در خیابان‎ها خود نمایی می‎کنند؟

این سخنان از ایشان پذیرفته نیست و بیان آن از ناحیه ایشان به شدت غلط است. ما که خواهان اجرای طرح «عفاف و حجاب» هستیم، نمی‎گوییم که مجریان خدای ناکرده بروند و در مقام اجرای این قانون هتک حیثیت کنند! ما می‏گوییم که بر اساس موازین دینی و اسلامی‎مان، دولت باید به اجرای این قانون پرداخته و امر به معروف و نهی از منکر را در کشور نهادینه کند. البته ما هم تاکید داریم که اجرای این قانون باید با تکیه بر ابزارهای صحیح و در قالب‏های فرهنگی باشد. اعلام مالفت با این قانون به منزله اعلام مخالفت با موازین دینی‎ای همچون امر به معروف و نهی از منکر است که نارضایتی نمایندگان روحانی مجلس و علما و مراجع را به دنبال داشته است. این درخالی است که علما در تمامی دیدارهایشان با نمایندگان روحانی موکدا خواستار اجرای طرح عفاف و حجاب شده‎اند. از نگاه علما این وظیفه روحانیت است که در مقابل هرآنچه که خلاف دین است، ایستادگی کند.

ما در عین حفظ وحدت و انسجام خود با دولت، باید لزوم حفظ سلامت روانی و معنوی جامعه را نیز به آو متذکر شویم تا جامعه‎ای متناسب با آنچه که خدا و پیامبر از ما خواسته‎اند ترتیب دهیم. قطعا برای اجرای طرح عفاف و حجاب باید کار فرهنگی کرد که البته در متن این قانون نیز به این اصول فرهنگی اشاره شده است. تاکیداتی نظیر اینکه در مراکز دولتی، درمانی و رسانه‏ای چگونه به اجرای این قانون پرداخته شود در درون آن دیده شده و جای هیچ گلایه از نقص آن نیست. اگر دولت نمی‏تواند این قانون را ابتدا درون خود اجرای کند و دستگاههای دولتی را ملزم به اجرای آن نماید جای بسی تعجب است. اگر دولت نمی‏تواند تشکیلات حکومتی را پاکسازی کند پس برای اجرای این قانون چه می‎خواهد بکند؟ پی تکلیف اجرای فرمان الهی امر به معروف و نهی از منکر چه می‎شود؟ ممکن است در قالب اجرای این قانون برخوردهای بدی صورت گرفته باشد اما این بهانه نباید به عدم اجرای این قانون بیانجامد و اصل امر به معروف و نهی از منکر نادیده گرفته شده و زیر سوال برود.

از آنجا که نگاه رئیس جمهور نسبت به موضوع لزوم رعایت عفاف و حجاب در جامعه واقع‎بینانه نیست و ایشان به غلط در جایگاه یک کارشناس دینی نشسته و در حالی که اسلام شناس نیستند مواضع دینی اتخاذ می‏کنند، بنده از همین‎جا اعلام می‎کنم که آماده مناظره با ایشان هستم. اگر همه ما خفه شویم و سکوت کنیم نتیجه کار چه می‎شود؟ جز اینکه عده‎ای در ساحل دریاها برهنه خواهند شد و در دانشگاهها یزن و برقص راه خواهند انداخت؟ آنوقت پاسخ آقای احمدی‏نژاد به این بی بند و باری‎ها چه خواهد بود و چگونه می‎خواهد بساط آن را جمع کند؟

 *رئیس مجمع روحانیون مجلس