شراب

آنقدر مست شــــــرابم کـه نگــــو       غرق در رنــج و عذابـــم کــه نگو

بس که بردم به لبـــم جــام سبو       مست و بــی تاب و توانم که نگو

فکر و ذکرم شده معطوف خوشی      فکر عیش و خور و خوابـم که نگو

رندو دارم به تنــــم خــرقه زهــــد       فــارغ از هــــر دو جهانــم که نگو

عاشق دیــــر و خرابـــات مغـــان       رهــــروی رنــــد و خرابـــم که نگو

مــــــرغ پرپر شده ای در قفسم       غـــافل از کـــون و مکانـــم که نگو

                     گفته ام روز و شب از بس که غزل

                        رک و حاضر به جوابم که نگو